ΝΕΟΧΩΡΙ ΟΙΤΗΣ

Στην καρδιά της Ρούμελης!

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΕΦ. ΤΣΙΠΗΡΑΣ

Απαιτούμενος χρόνος: Ένα Σαββατοκύριακο από την Αθήνα ή από τη Θεσσαλονίκη.
Καταλληλότερες εποχές: Φυσικά η άνοιξη, όμως και κάποιο Σαββατοκύριακο του Φεβρουαρίου με καλό καιρό η Οίτη ντυμένη στα λευκά αποκαλύπτει εύκολα τη μαγεία της!
Πρόσβαση/επιστροφή: Λουτρά Υπάτης, 17 χλμ. δυτικά της Λαμίας (2 ώρες και 30' περίπου από την Αθήνα).
Διανυκτερεύσεις: Στα Λουτρά Υπάτης, στα ξενοδοχεία «Πριγκιπικόν» (0231/59712) και «Αλεξάκη» (59380), που παραμένουν ανοικτά και τον χειμώνα.
Το καλοκαίρι μπορείτε να διανυκτερεύσετε και στο ορειβατικό καταφύγιο που βρίσκεται στη θέση Τράπεζα της Οίτης (Ορειβατικός Λαμίας, τηλ. 0231/22458).
Φαγητό: Στο χάνι του Ζάκα, 4 χλμ. από τα Λ. Υπάτης, στο Πανόραμα, στο χωριό Μεξιάτες, στη Λούτσα, 3 χλμ. προς Λαδικού, για ωραίες χορτόπιτες, ντόπιο κρασί και μαρμελάδα βατόμουρο.
Εξαιρετικοί επίσης οι κουραμπιέδες των Αγγελή (Λουτρά) και Κεραμίδα (Υπάτη).
Εξοπλισμός: Γκέτες για το χιόνι, αλλά και δεύτερο ζευγάρι κάλτσες στο σακίδιο, μπατόν για το περπάτημα στο χιόνι, γυαλιά ηλίου γιατί η αντανάκλαση στο χιόνι είναι επικίνδυνη για τα μάτια, ζεστά ρούχα.
Καύσιμα: Αρκετά βενζινάδικα στα Λουτρά και στην Υπάτη.
Σήμανση μονοπατιών: Καλά χαραγμένο μονοπάτι από την Υπάτη ως το καταφύγιο, από την Καστανιά, είτε προς Λιβαδιές είτε προς Νιοχώρι, δασικοί δρόμοι, αλλά και ενδιάμεσα τμήματα μονοπατιών χωρίς σήμανση. Για περισσότερες πληροφορίες, στον νέο και δυναμικό πρόεδρο των Λουτρών και πρόεδρο του Ορειβατικού κ. Θανάση Σκούρα (τηλ. 0231/59282).
Δυσκολίες: Εύκολη πεζοπορική διαδρομή με ιδιαίτερη αισθητική αξία, ιδίως στο τμήμα μετά την Πάθαινα, οπότε και αποκτούμε οπτική επαφή με την καρδιά της Ρούμελης, την Γκιώνα και τα Βαρδούσια. Όσοι όμως θελήσουν να πραγματοποιήσουν ανάβαση προς τις κορυφές Αετός (1.704 μ.) ή Πύργος (2.152 μ.), ας έχουν μαζί τους, καλού κακού, πιολέ και κραμπόν.

Εναλλακτικές δραστηριότητες:

α) Mountain bike: Η διαδρομή από την Καστανιά προς τον εθνικό δρυμό και εύκολη είναι και ένα πανόραμα προς τον κάμπο του Σπερχειού προσφέρει. Αλλά και με απλά ποδήλατα πόλης μπορεί κανείς να πραγματοποιήσει χωρίς καμιά δυσκολία (αφού η διαδρομή είναι στο επίπεδο του κάμπου) τη ρομαντική διαδρομή στο πλατανόδασος, μεταξύ Λουτρών και Μεξιατών.
β) Ski de fond: Ως τα μέσα Μαρτίου το δασικό δίκτυο της Οίτης μετατρέπεται σε μια απέραντη και εξαιρετική πίστα για σκι. Γι' αυτό φέρτε άφοβα μαζί σας τα σκι και επιδοθείτε σε μια φιλική προς τη φύση δραστηριότητα.
γ) Παρατήρηση της φύσης: Ο Εθνικός Δρυμός Οίτης ιδρύθηκε το 1966 και καλύπτεται στο μεγαλύτερο τμήμα του με ελατοδάση (Abies cephalonica) όπου μπορεί κανείς να συναντήσει (την άνοιξη!) τον θαυμάσιο κόκκινο κρίνο (Lilium chalcedonicum).
* Στο ΝΔ τμήμα του δρυμού απλώνεται το πανέμορφο οροπέδιο των Λιβαδιών, με πλούσια υποαλπική βλάστηση, όπου μπορεί κανείς να συναντήσει τους σπάνιους νάρκισσους (narcissus poeticus).
* Στην πανίδα της Οίτης έχει καταγραφεί η παρουσία του ζαρκαδιού, του αγριοκάτσικου (rupicapra rupicapra balcanica), του λύκου, του χρυσαετού και του γύπα. Δυστυχώς όμως όλα (παρ' ότι η Οίτη είναι εθνικός δρυμός) κυνηγώνται ανηλεώς. Το Δασαρχείο αδυνατεί να ελέγξει το πλούσιο οδικό δασικό δίκτυο και δυστυχώς οι λαθροκυνηγοί εισβάλλουν με τα 4Χ4 αυτοκίνητά τους ακόμη και στα πιο δυσπρόσιτα σημεία του εθνικού δρυμού.
δ) Εναλλακτικός τουρισμός: Στα Λουτρά αξίζει να επισκεφθούμε τον κρατήρα του ιαματικού νερού, στην ιστορική Υπάτη το βυζαντινό μουσείο της (θα λειτουργήσει σύντομα) και το κάστρο του Πατρατζικίου, στο Κωσταλέξι το λαογραφικό και σιδηροδρομικό μουσείο, στους Κομποτάδες τα ιστορικά πλατάνια όπου έγινε η συνάντηση των Διάκου, Δυοβουνιώτη και Πανουργιά πριν από τη μάχη της Αλαμάνας.
* Φυσικά, επίσης, την ιστορική περιοχή του Γοργοπόταμου που έγινε σύμβολο της αντίστασης του έθνους μας στις ημέρες της γερμανικής κατοχής.
Μην ξεχάσετε
* Αν διαθέτετε περισσότερες ημέρες, να επισκεφθείτε στη νότια πλευρά του βουνού, από την Παύλιανη, την Πυρά του Ηρακλέους, όπου σώζονται τα ερείπια του ναού του, στον τόπο που λυτρώθηκε από τον τυραννικό χιτώνα της Δηιάνειρας πάνω στην πυρά και έγινε ημίθεος με την επέμβαση του Δία.
* Να επισκεφθείτε τη Μονή Αγάθωνος όπου ως πρόσφατα ηγούμενος ήταν ο «παπα-Ανυπόμονος», το πρωτοπαλίκαρο του Άρη Βελουχιώτη, αλλά και να διαμαρτυρηθείτε για το «εκτροφείο θηραμάτων» που λειτουργεί εκεί. Πώς είναι δυνατόν οι μοναχοί να μη διάβασαν το δίδαγμα του Πατροκοσμά του Αιτωλού ότι «και τα πετεινά του ουρανού έχουν δικαιώματα και οφείλουμε να τα σεβόμαστε»;
* Να διαβάσετε τα εξαιρετικά λαογραφικά βιβλία του Γ. Σκούρα για την περιοχή και να αγοράσετε τον δίσκο που εκδόθηκε πριν από λίγους μήνες με νεοχωρίτικα τραγούδια από τον Σύλλογο Νεοχωριτών (τηλ. 8229.437).

Περιγραφή διαδρομής
Από τα Λουτρά Υπάτης, την όμορφη αυτή λουτρόπολη που είναι η μοναδική στην Ελλάδα η οποία δεν έχασε τον χαρακτήρα της (το Λουτράκι και την Αιδηψό τα αλλοίωσαν δυστυχώς ο μαζικός τουρισμός), κατευθυνόμαστε προς την ιστορική Υπάτη, που υπήρξε άλλοτε πρωτεύουσα της Μεγάλης Βλαχίας (Θεσσαλία), και προς τα χωριά Καπνοχώρι και Καστανιά (900 μ. υψόμετρο περίπου), 23 χλμ. από τα Λουτρά (30' οδήγημα).
Αφήνουμε το αυτοκίνητό μας στην πλατεία του όμορφου χωριού (απορούμε όμως πώς επετράπη σε κάποιον ιδιώτη να φτιάξει ένα άθλιο κτίριο - μανιτάρι που προσβάλλει αισθητικά το τοπίο...) και από δασικό δρόμο σε 2 περίπου χλμ. (20' πεζοπορία) φθάνουμε σε διασταύρωση. Αριστερά ο χωματόδρομος οδηγεί σε 13 χλμ. στον εθνικό δρυμό, περνάει κοντά από το καταφύγιο και καταλήγει στο οροπέδιο των Λιβαδιών (3 ώρες με τα πόδια).
Εμείς συνεχίζουμε στα δεξιά, από τον χωματόδρομο που οδηγεί, επίσης σε 13 χλμ., στο Νεοχώρι Φθιώτιδας. Περνάμε από την τοποθεσία Πλατανάκι αφήνοντας στα αριστερά μας ένα μεμονωμένο σπιτάκι και μετά από λίγο από την τοποθεσία Μελισσομάντρι.
Είμαστε στα 1.250 μ. υψόμετρο, περνάμε ένα ρέμα και εγκαταλείπουμε τον δασικό δρόμο για να ανηφορίσουμε από μονοπάτι, στα αριστερά μας, σε μια πλαγιά μέσα σε πανέμορφο ελατοδάσος.
Μία ώρα περίπου ανάβαση και φθάνουμε στον εξαιρετικής θέας αυχένα της Πάθαινας (1.400 μ.) από όπου αγναντεύουμε την καρδιά της Ρούμελης (που σημαίνει στα τουρκικά «η χώρα των Ρωμιών»!), τα αλπικά Βαρδούσια στα ΒΔ και την εντυπωσιακή Γκιώνα στα ΝΔ.
Στην Πάθαινα, όπου υπάρχουν και ερείπια αρχαίου τείχους, μπορούμε εύκολα και με ασφάλεια να φθάσουμε και χωρίς μονοπάτι, αν ακολουθήσουμε τον δασικό δρόμο από την Καστανιά (1 ώρα και 40') ο οποίος όμως συνήθως είναι κλειστός από τα χιόνια.
Από εκεί δύο δυνατότητες:
α) Έχουμε καλό εξοπλισμό και σχετική εμπειρία στο βουνό, οπότε με ανατολική κατεύθυνση πραγματοποιούμε την εύκολη ανάβαση στην κορυφή Αετός (1.704 μ.), που διακρίνουμε αριστερά από το διάσελο (1 ώρα και 20' περίπου).
β) Κατηφορίζουμε σε 1 ώρα περίπου προς τον οικισμό του Νεχωρίου (και όχι Νεοχωρίου!), του οποίου οι δύο συνοικίες είναι ορατές από το διάσελο.
Το Νεχώρι (1.250 μ. υψόμετρο), χωριό πλούσιο σε παραδόσεις και σε πολιτισμό, εγκαταλείπεται από τους κατοίκους του τον χειμώνα, ενώ θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα από τα σημαντικότερα οικοτουριστικά κέντρα της Ρούμελης.
Από το Νεχώρι ακολουθούμε δασικό δρόμο που οδηγεί στα βοσκοτόπια του χωριού (υπάρχει σχετική πινακίδα) και στην πηγή Ασπρόβρυση (1 ώρα, 1.500 μ. υψόμετρο), κοντά στο εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων, όπου στις 29 Ιουνίου κάθε χρόνο ο παπάς ευλογεί τους τσοπάνηδες και τα πρόβατα σε μια μοναδική γιορτή που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς.
* Από την Ασπρόβρυση, από μονοπάτι, 1 ώρα και 30' ανάβαση ως τη φημισμένη βρύση του Χότζα και από εκεί στην υψηλότερη κορυφή της Οίτης (2 ώρες), τον Πύργο (2.152 μ.).
* Εξυπακούεται ότι τον χειμώνα η ανάβαση αυτή, παρ' ότι εύκολη, απαιτεί σχετική εμπειρία, ενώ το καλοκαίρι είναι πανεύκολη καθ' ότι οι κλίσεις είναι μικρές και η διαδρομή γίνεται πάνω σε χώμα και όχι σε βράχια.
* Από την κορυφή της Οίτης, εκπληκτική θέα προς όλα τα βουνά της Ρούμελης (Βελούχι και Άγραφα στα ΒΔ, Γκιώνα, Βαρδούσια, Σαράνταινα, Παρνασσός). Ακόμη και ο Όλυμπος αχνοφαίνεται στα ΒΑ.
Η ορειβασία και ο αλπινισμός, φίλες και φίλοι αναγνώστες, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια έκφραση του ανθρώπινου πολιτισμού, που δεν συμβαδίζει όμως με τη χωρίς όρια ανάπτυξη και την οικολογική κρίση.
Γιατί τα βουνά ­ και αυτό το ξεχνούν πολλοί ­ δεν είναι απλώς χώροι αναψυχής και αθλητικών δραστηριοτήτων, αλλά και χώροι όπου έχει επιβιώσει η άγρια φύση και όπου όλοι αυτοί που αισθάνονται πραγματικά την εσωτερική ανάγκη μπορούν ακόμη να αποκτήσουν την εμπειρία μιας άμεσης επικοινωνίας μαζί της και να νιώσουν την απόλυτη ελευθερία της μοναξιάς, την ησυχία, τους ρυθμούς, τις διαστάσεις, τους κινδύνους και τους νόμους της.
Ο κ. Κώστας Στεφ. Τσίπηρας είναι γεωγράφος, συγγραφέας των βιβλίων «Στα ελληνικά βουνά» (Εκδόσεις Νέα Σύνορα - Α. Α. Λιβάνη, τρεις τόμοι 1991, 1993, 1997).

Πηγή: Εφημερίς ΤΟ ΒΗΜΑ