ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ - Συνεργασίες

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
Παρακαλούμε τους συμπατριώτες αναγνώστες της εφημερίδας μας, που επιθυμούν να στέλνουν συνεργασίες, να φροντίζουν να είναι μικρά τα κείμενά τους, ως 250 λέξεις. Μαζί με τα κείμενα παρακαλούμε να στέλνονται φωτογραφίες ή σκίτσα, σχετικά με τα κείμενα. Επίσης, παρακαλούμε πολύ να αποφεύγονται συνεργασίες επικαιρότητας και επετείων, γιατί αυτά τα θέματα καθορίζονται και ορίζονται από τη σύνταξη της «Ρ.Ε.». Όσοι επιθυμούν να γράψουν επετειακές συνεργασίες να συνεννοούνται προηγουμένως με τον αρχισυντάκτη κ. Β.Α. Λαμπρόπουλο (τηλ. 6977 77 29 75). Εφόσον τηρούνται τα παραπάνω εξασφαλίζεται η συνεργασία των συμπατριωτών με την εφημερίδα μας.

ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ
Το σεμινάριο απευθύνεται σ΄ όλους τους λογοτέχνες που κατάγονται από τη Ρούμελη. Δηλαδή από τους πέντε νομούς: Αιτωλοακαρνανίας, Φωκίδας, Ευρυτανίας, Βοιωτίας και Φθιώτιδος.

ΣΤΟΧΟΣ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ
Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τη λογοτεχνική κίνηση της Ρούμελης και να αναδείξουν νέους ορίζοντες με τους πρωτοφανέρωτους ποιητές και πεζογράφους.

ΟΙ ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ
Θα οριστούν από το προεδρείο όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι δηλώσεις συμμετοχής. Πιθανός χρόνος τέλεσης Συμποσίου, η τελευταία Κυριακή του Ιανουαρίου 2007.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ
Βασ. Κόκκινος, πρόεδρος ΠΚΡ - επ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. - Π. Τούτουζας, αντιπρόεδρος ΠΚΡ, καθηγητής καρδιολογίας. - Β.Α. Λαμπρόπουλος, δημοσιογράφος-συγγραφέας, έφορος δημοσίων σχέσεων και πολιτιστικών εκδηλώσεων ΠΚΡ. - Δημ. Κουτσουλέλος, επ. γενικός επιθεωρητής δημοτικής εκπαιδεύσεως.

Ιανουάριος 2007 -Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών Σίνα-Αραχώβης. Το Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών προωθεί πολιτιστικά και λαογραφικά θέματα της Ρούμελης. Έτσι στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας οργανώνει το Συμπόσιο Ρουμελιώτικης Λογοτεχνίας με σκοπό να παρουσιαστούν οι λογοτέχνες της Ρούμελης και να αναδειχθούν οι νεώτεροι λογοτέχνες, τους οποίους δεν γνωρίζουμε. Ορισμένοι απ΄ αυτούς παρουσιάζονται ήδη από την εφημερίδα «Ρουμελιώτικη Εστία». Μέσω του Συμποσίου θα πετύχουμε και την αλληλογνωριμία των λογοτεχνών και θα αποφύγουμε τις ομαδοποιήσεις, που δυστυχώς παρουσιάζονται σε διάφορες πόλεις ή σωματεία.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ
Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει μικρές εισηγήσεις για τη λογοτεχνία πριν από τους κύκλους απαγγελίας και ανάγνωσης έργων. Θα διαρκέσει ένα πρωινό.

ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Για τη συμμετοχή σας στο σεμινάριο στείλτε στο fax 210 3637783 συμπληρωμένη την παρακάτω δήλωση συμμετοχής.
ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΩΝ Σίνα-Αραχώβης-Αθήνα
Πληροφορίες 6977 77 29 75 (κ. Β.Α. Λαμπρόπουλο).
ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ TΗΛ.: FAX: E-MAIL: ΤΟΠΟΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ
ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΩ ΜΕ ΠΟΙΗΣΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑ Ή και με ΤΑ ΔΥΟ ΕΙΔΗ
Όνομα και Υπογραφή Υπευθύνου

Η θεμελίωση του λαογραφικού μουσείου Μεσολογγίου

Ο μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς θεμελίωσε το Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο της ιεράς πόλεως Μεσολογγίου, του Λαογραφικού και Ιστορικού Συλλόγου Ι.Π. Μεσολογγίου. Μετά τον αγιασμό και τη θεμελίωση μίλησε ο μητροπολίτης ο οποίος υποσχέθηκε ότι η μητρόπολη θα είναι συμπαραστάτης στο έργο του συλλόγου και του μουσείου και ευχήθηκε καλή επιτυχία. Κατόπιν ο πρόεδρος του συλλόγου κ. Κων. Παπαδόπουλος αναφέρθηκε στο έργο του συλλόγου και στις προοπτικές του μουσείου, ζητώντας τη συμπαράσταση και τη βοήθεια φορέων και ιδιωτών, προκειμένου να ολοκληρωθεί το έργο.
Το Μουσείο βρίσκεται στην άκρη της λιμνοθάλασσας σε οικόπεδο που παραχωρήθηκε από το δημόσιο στον Λαογραφικό Πολιτιστικό Σύλλογο Ι. Π. Μεσολογγίου. Στην τελετή παραβρεθήκανε πολλοί μεσολογγίτες, μεταξύ των οποίων ο αντιδήμαρχος κ. Σωκ. Κουφός, ο υποδιευθυντής της ΑΤΕ κ. Ν. Φλώρος, ο επ. πρόεδρος του ΡΣΜ κ. Ζαφ. Σταθής, ο πρόεδρος του Συλλόγου Φίλοι της Λιμνοθάλασσας, η πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών κα Αλεξάνδρα Μπακή και εκ μέρους του Πνευματικού Κέντρου Ρουμελιωτών ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Β.Α. Λαμπρόπουλος.

ΝΕΟΧΩΡΙ ΟΙΤΗΣ

Στην καρδιά της Ρούμελης!

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΕΦ. ΤΣΙΠΗΡΑΣ

Απαιτούμενος χρόνος: Ένα Σαββατοκύριακο από την Αθήνα ή από τη Θεσσαλονίκη.
Καταλληλότερες εποχές: Φυσικά η άνοιξη, όμως και κάποιο Σαββατοκύριακο του Φεβρουαρίου με καλό καιρό η Οίτη ντυμένη στα λευκά αποκαλύπτει εύκολα τη μαγεία της!
Πρόσβαση/επιστροφή: Λουτρά Υπάτης, 17 χλμ. δυτικά της Λαμίας (2 ώρες και 30' περίπου από την Αθήνα).
Διανυκτερεύσεις: Στα Λουτρά Υπάτης, στα ξενοδοχεία «Πριγκιπικόν» (0231/59712) και «Αλεξάκη» (59380), που παραμένουν ανοικτά και τον χειμώνα.
Το καλοκαίρι μπορείτε να διανυκτερεύσετε και στο ορειβατικό καταφύγιο που βρίσκεται στη θέση Τράπεζα της Οίτης (Ορειβατικός Λαμίας, τηλ. 0231/22458).
Φαγητό: Στο χάνι του Ζάκα, 4 χλμ. από τα Λ. Υπάτης, στο Πανόραμα, στο χωριό Μεξιάτες, στη Λούτσα, 3 χλμ. προς Λαδικού, για ωραίες χορτόπιτες, ντόπιο κρασί και μαρμελάδα βατόμουρο.
Εξαιρετικοί επίσης οι κουραμπιέδες των Αγγελή (Λουτρά) και Κεραμίδα (Υπάτη).
Εξοπλισμός: Γκέτες για το χιόνι, αλλά και δεύτερο ζευγάρι κάλτσες στο σακίδιο, μπατόν για το περπάτημα στο χιόνι, γυαλιά ηλίου γιατί η αντανάκλαση στο χιόνι είναι επικίνδυνη για τα μάτια, ζεστά ρούχα.
Καύσιμα: Αρκετά βενζινάδικα στα Λουτρά και στην Υπάτη.
Σήμανση μονοπατιών: Καλά χαραγμένο μονοπάτι από την Υπάτη ως το καταφύγιο, από την Καστανιά, είτε προς Λιβαδιές είτε προς Νιοχώρι, δασικοί δρόμοι, αλλά και ενδιάμεσα τμήματα μονοπατιών χωρίς σήμανση. Για περισσότερες πληροφορίες, στον νέο και δυναμικό πρόεδρο των Λουτρών και πρόεδρο του Ορειβατικού κ. Θανάση Σκούρα (τηλ. 0231/59282).
Δυσκολίες: Εύκολη πεζοπορική διαδρομή με ιδιαίτερη αισθητική αξία, ιδίως στο τμήμα μετά την Πάθαινα, οπότε και αποκτούμε οπτική επαφή με την καρδιά της Ρούμελης, την Γκιώνα και τα Βαρδούσια. Όσοι όμως θελήσουν να πραγματοποιήσουν ανάβαση προς τις κορυφές Αετός (1.704 μ.) ή Πύργος (2.152 μ.), ας έχουν μαζί τους, καλού κακού, πιολέ και κραμπόν.

Εναλλακτικές δραστηριότητες:

α) Mountain bike: Η διαδρομή από την Καστανιά προς τον εθνικό δρυμό και εύκολη είναι και ένα πανόραμα προς τον κάμπο του Σπερχειού προσφέρει. Αλλά και με απλά ποδήλατα πόλης μπορεί κανείς να πραγματοποιήσει χωρίς καμιά δυσκολία (αφού η διαδρομή είναι στο επίπεδο του κάμπου) τη ρομαντική διαδρομή στο πλατανόδασος, μεταξύ Λουτρών και Μεξιατών.
β) Ski de fond: Ως τα μέσα Μαρτίου το δασικό δίκτυο της Οίτης μετατρέπεται σε μια απέραντη και εξαιρετική πίστα για σκι. Γι' αυτό φέρτε άφοβα μαζί σας τα σκι και επιδοθείτε σε μια φιλική προς τη φύση δραστηριότητα.
γ) Παρατήρηση της φύσης: Ο Εθνικός Δρυμός Οίτης ιδρύθηκε το 1966 και καλύπτεται στο μεγαλύτερο τμήμα του με ελατοδάση (Abies cephalonica) όπου μπορεί κανείς να συναντήσει (την άνοιξη!) τον θαυμάσιο κόκκινο κρίνο (Lilium chalcedonicum).
* Στο ΝΔ τμήμα του δρυμού απλώνεται το πανέμορφο οροπέδιο των Λιβαδιών, με πλούσια υποαλπική βλάστηση, όπου μπορεί κανείς να συναντήσει τους σπάνιους νάρκισσους (narcissus poeticus).
* Στην πανίδα της Οίτης έχει καταγραφεί η παρουσία του ζαρκαδιού, του αγριοκάτσικου (rupicapra rupicapra balcanica), του λύκου, του χρυσαετού και του γύπα. Δυστυχώς όμως όλα (παρ' ότι η Οίτη είναι εθνικός δρυμός) κυνηγώνται ανηλεώς. Το Δασαρχείο αδυνατεί να ελέγξει το πλούσιο οδικό δασικό δίκτυο και δυστυχώς οι λαθροκυνηγοί εισβάλλουν με τα 4Χ4 αυτοκίνητά τους ακόμη και στα πιο δυσπρόσιτα σημεία του εθνικού δρυμού.
δ) Εναλλακτικός τουρισμός: Στα Λουτρά αξίζει να επισκεφθούμε τον κρατήρα του ιαματικού νερού, στην ιστορική Υπάτη το βυζαντινό μουσείο της (θα λειτουργήσει σύντομα) και το κάστρο του Πατρατζικίου, στο Κωσταλέξι το λαογραφικό και σιδηροδρομικό μουσείο, στους Κομποτάδες τα ιστορικά πλατάνια όπου έγινε η συνάντηση των Διάκου, Δυοβουνιώτη και Πανουργιά πριν από τη μάχη της Αλαμάνας.
* Φυσικά, επίσης, την ιστορική περιοχή του Γοργοπόταμου που έγινε σύμβολο της αντίστασης του έθνους μας στις ημέρες της γερμανικής κατοχής.
Μην ξεχάσετε
* Αν διαθέτετε περισσότερες ημέρες, να επισκεφθείτε στη νότια πλευρά του βουνού, από την Παύλιανη, την Πυρά του Ηρακλέους, όπου σώζονται τα ερείπια του ναού του, στον τόπο που λυτρώθηκε από τον τυραννικό χιτώνα της Δηιάνειρας πάνω στην πυρά και έγινε ημίθεος με την επέμβαση του Δία.
* Να επισκεφθείτε τη Μονή Αγάθωνος όπου ως πρόσφατα ηγούμενος ήταν ο «παπα-Ανυπόμονος», το πρωτοπαλίκαρο του Άρη Βελουχιώτη, αλλά και να διαμαρτυρηθείτε για το «εκτροφείο θηραμάτων» που λειτουργεί εκεί. Πώς είναι δυνατόν οι μοναχοί να μη διάβασαν το δίδαγμα του Πατροκοσμά του Αιτωλού ότι «και τα πετεινά του ουρανού έχουν δικαιώματα και οφείλουμε να τα σεβόμαστε»;
* Να διαβάσετε τα εξαιρετικά λαογραφικά βιβλία του Γ. Σκούρα για την περιοχή και να αγοράσετε τον δίσκο που εκδόθηκε πριν από λίγους μήνες με νεοχωρίτικα τραγούδια από τον Σύλλογο Νεοχωριτών (τηλ. 8229.437).

Περιγραφή διαδρομής
Από τα Λουτρά Υπάτης, την όμορφη αυτή λουτρόπολη που είναι η μοναδική στην Ελλάδα η οποία δεν έχασε τον χαρακτήρα της (το Λουτράκι και την Αιδηψό τα αλλοίωσαν δυστυχώς ο μαζικός τουρισμός), κατευθυνόμαστε προς την ιστορική Υπάτη, που υπήρξε άλλοτε πρωτεύουσα της Μεγάλης Βλαχίας (Θεσσαλία), και προς τα χωριά Καπνοχώρι και Καστανιά (900 μ. υψόμετρο περίπου), 23 χλμ. από τα Λουτρά (30' οδήγημα).
Αφήνουμε το αυτοκίνητό μας στην πλατεία του όμορφου χωριού (απορούμε όμως πώς επετράπη σε κάποιον ιδιώτη να φτιάξει ένα άθλιο κτίριο - μανιτάρι που προσβάλλει αισθητικά το τοπίο...) και από δασικό δρόμο σε 2 περίπου χλμ. (20' πεζοπορία) φθάνουμε σε διασταύρωση. Αριστερά ο χωματόδρομος οδηγεί σε 13 χλμ. στον εθνικό δρυμό, περνάει κοντά από το καταφύγιο και καταλήγει στο οροπέδιο των Λιβαδιών (3 ώρες με τα πόδια).
Εμείς συνεχίζουμε στα δεξιά, από τον χωματόδρομο που οδηγεί, επίσης σε 13 χλμ., στο Νεοχώρι Φθιώτιδας. Περνάμε από την τοποθεσία Πλατανάκι αφήνοντας στα αριστερά μας ένα μεμονωμένο σπιτάκι και μετά από λίγο από την τοποθεσία Μελισσομάντρι.
Είμαστε στα 1.250 μ. υψόμετρο, περνάμε ένα ρέμα και εγκαταλείπουμε τον δασικό δρόμο για να ανηφορίσουμε από μονοπάτι, στα αριστερά μας, σε μια πλαγιά μέσα σε πανέμορφο ελατοδάσος.
Μία ώρα περίπου ανάβαση και φθάνουμε στον εξαιρετικής θέας αυχένα της Πάθαινας (1.400 μ.) από όπου αγναντεύουμε την καρδιά της Ρούμελης (που σημαίνει στα τουρκικά «η χώρα των Ρωμιών»!), τα αλπικά Βαρδούσια στα ΒΔ και την εντυπωσιακή Γκιώνα στα ΝΔ.
Στην Πάθαινα, όπου υπάρχουν και ερείπια αρχαίου τείχους, μπορούμε εύκολα και με ασφάλεια να φθάσουμε και χωρίς μονοπάτι, αν ακολουθήσουμε τον δασικό δρόμο από την Καστανιά (1 ώρα και 40') ο οποίος όμως συνήθως είναι κλειστός από τα χιόνια.
Από εκεί δύο δυνατότητες:
α) Έχουμε καλό εξοπλισμό και σχετική εμπειρία στο βουνό, οπότε με ανατολική κατεύθυνση πραγματοποιούμε την εύκολη ανάβαση στην κορυφή Αετός (1.704 μ.), που διακρίνουμε αριστερά από το διάσελο (1 ώρα και 20' περίπου).
β) Κατηφορίζουμε σε 1 ώρα περίπου προς τον οικισμό του Νεχωρίου (και όχι Νεοχωρίου!), του οποίου οι δύο συνοικίες είναι ορατές από το διάσελο.
Το Νεχώρι (1.250 μ. υψόμετρο), χωριό πλούσιο σε παραδόσεις και σε πολιτισμό, εγκαταλείπεται από τους κατοίκους του τον χειμώνα, ενώ θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα από τα σημαντικότερα οικοτουριστικά κέντρα της Ρούμελης.
Από το Νεχώρι ακολουθούμε δασικό δρόμο που οδηγεί στα βοσκοτόπια του χωριού (υπάρχει σχετική πινακίδα) και στην πηγή Ασπρόβρυση (1 ώρα, 1.500 μ. υψόμετρο), κοντά στο εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων, όπου στις 29 Ιουνίου κάθε χρόνο ο παπάς ευλογεί τους τσοπάνηδες και τα πρόβατα σε μια μοναδική γιορτή που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς.
* Από την Ασπρόβρυση, από μονοπάτι, 1 ώρα και 30' ανάβαση ως τη φημισμένη βρύση του Χότζα και από εκεί στην υψηλότερη κορυφή της Οίτης (2 ώρες), τον Πύργο (2.152 μ.).
* Εξυπακούεται ότι τον χειμώνα η ανάβαση αυτή, παρ' ότι εύκολη, απαιτεί σχετική εμπειρία, ενώ το καλοκαίρι είναι πανεύκολη καθ' ότι οι κλίσεις είναι μικρές και η διαδρομή γίνεται πάνω σε χώμα και όχι σε βράχια.
* Από την κορυφή της Οίτης, εκπληκτική θέα προς όλα τα βουνά της Ρούμελης (Βελούχι και Άγραφα στα ΒΔ, Γκιώνα, Βαρδούσια, Σαράνταινα, Παρνασσός). Ακόμη και ο Όλυμπος αχνοφαίνεται στα ΒΑ.
Η ορειβασία και ο αλπινισμός, φίλες και φίλοι αναγνώστες, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια έκφραση του ανθρώπινου πολιτισμού, που δεν συμβαδίζει όμως με τη χωρίς όρια ανάπτυξη και την οικολογική κρίση.
Γιατί τα βουνά ­ και αυτό το ξεχνούν πολλοί ­ δεν είναι απλώς χώροι αναψυχής και αθλητικών δραστηριοτήτων, αλλά και χώροι όπου έχει επιβιώσει η άγρια φύση και όπου όλοι αυτοί που αισθάνονται πραγματικά την εσωτερική ανάγκη μπορούν ακόμη να αποκτήσουν την εμπειρία μιας άμεσης επικοινωνίας μαζί της και να νιώσουν την απόλυτη ελευθερία της μοναξιάς, την ησυχία, τους ρυθμούς, τις διαστάσεις, τους κινδύνους και τους νόμους της.
Ο κ. Κώστας Στεφ. Τσίπηρας είναι γεωγράφος, συγγραφέας των βιβλίων «Στα ελληνικά βουνά» (Εκδόσεις Νέα Σύνορα - Α. Α. Λιβάνη, τρεις τόμοι 1991, 1993, 1997).

Πηγή: Εφημερίς ΤΟ ΒΗΜΑ

ΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Η Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης Αιτωλοακαρνανίας Χρήστου και Σοφίας Μοσχανδρέου (έδρα Ιερά Πόλη Μεσολογγίου) οργάνωσε σε συνεργασία με την Γκαλερί Ζουμπουλάκη στην Αθήνα (πλατεία Κολωνακίου) έκθεση τεσσάρων ζωγράφων με θέμα «Το Μεσολόγγι σήμερα μέσα από την τέχνη». «Ο καθένας από τους τέσσερις καλλιτέχνες –γράφει στο πρόγραμμα της έκθεσης η Δάφνη Ζουμπουλάκη- μετά από μια περιπετειώδη εκδρομή στην Ιερή Πόλη Μεσολογγίου, είδε, αφουγκράστηκε και εμπνεύστηκε από τις ατέλειωτες εικόνες αυτής της πόλης και τις απέδωσε με το δικό του προσωπικό ύφος».
Οι τέσσερις ζωγράφοι είναι οι: Γιάννης Αδαμάκης, Χρήστος Κεχαγιόγλου, Ανδρέας Κοντέλλης και Αχιλλέας Παπακώστας.
Τα έργα τους είναι φωτεινά, άλλα έχουν νατουραλιστικό χαρακτήρα, άλλα, ιστορικό κι άλλα συμβολικό. Όλα, βέβαια, προσεγγίζουν με σεβασμό και αγάπη την ιστορία, την ζωή και το περιβάλλον της ιερής πόλης του Μεσολογγίου με τη μυριοτραγουδισμένη λιμνοθάλασσά της.
Στη φωτογραφία ένας συμβολικό έργο του Ανδρέα Κοντέλλη χωρίς τίτλο, που δείχνει σε πολλές φάσεις τον εθνικό ποιητή, τον Κωστή Παλαμά.

Β.Α.Λ.

ΤΑ ΑΙΤΩΛΙΚΑ

Κυκλοφόρησε το 6ο τεύχος του περιοδικού «Τα Αιτωλικά», που εκδίδει η Αιτωλική Πολιτιστική Εταιρεία (Ιανουάριος-Ιούνιος 2006). Σ΄ αυτό το τεύχος περιλαμβάνονται συνεργασίες των Βασίλη Λαμνάτου, της Ελένης Γιαννακοπούλου, του Γιάννη Καρύτσα, του Ευάγγελου Μιλλεούνη, του Χρήστου Κορέλα, του Κώστα Τριανταφυλλίδη, του Τάκη Καρβέλη, του Γεράσιμου Ζώρα, του Ι. Νεράντζη, του Στάθη Παρασκευόπουλου, του Νίκου Αντωνάτου, του Βασίλη Ψάρρη, της Εύης Παπαδήμα κ.ά.
Πρόκειται για ένα πλούσιο σε ύλη και θέματα περιοδικό της ΑΙ.ΠΟ.Ε., που επιμελούνται ο Παν. Κοντός, ο Γιάννης Καρύτσας, ο Χαρ. Κουβέλης, ο Διον. Μπερερής και άλλα μέλη του διοικητικού συμβουλίου.

Ρουμελιώτικο Λογοτεχνικό Συμπόσιο

Το διοικητικό συμβούλιο του Πνευματικού Κέντρου Ρουμελιωτών ενέκρινε εισήγηση του εφόρου δημοσίων σχέσεων για την πραγματοποίηση τον προσεχή χειμώνα Συμποσίου Λογοτεχνίας των ρουμελιωτών λογοτεχνών.
Θα λάβουν μέρος ποιητές και πεζογράφοι από τους πέντε νομούς της Ρούμελης.
Στην έναρξη θα δύο γίνουν 2-3 εισηγήσεις για την ποίηση και την πεζογραφία και κατόπιν οι δημιουργοί θα καλούνται να διαβάσουν έργα τους. Όταν δεν παρίστανται, ή δεν μπορούν να απαγγείλουν, ή να διαβάσουν οι ίδιοι τα έργα τους, θα αναλάβουν άλλα πρόσωπα, ίσως ηθοποιοί που θα καλέσουμε.
Όσοι από τους ρουμελιώτες λογοτέχνες επιθυμούν να λάβουν μέρος να το δηλώσουν στον υπεύθυνο του συμποσίου δημοσιογράφο-συγγραφέα κ. Β.Α. Λαμπρόπουλο (τηλ. 6977 77 29 75) στέλνοντας σημείωμα στην γραμματεία του ΠΚΡ.
Σχετικά με το Συμπόσιο θα εκδοθεί αναλυτική ανακοίνωση.

Ρουμελιώτικη κουζίνα

Μπατζίνα

Είναι μία πίτα που γίνεται σε πολλές περιοχές της Ρούμελης και της Θεσσαλίας, χρησιμοποιώντας ως βάση την κίτρινη κολοκύθα.

Παρασκευή και υλικά: Ανάλογα με την ποσότητα που θέλουμε να παρασκευάσουμε, χρησιμοποιούμε αλεύρι λευκό Νο 1. Μέσα στο αλεύρι ρίχνουμε λίγο λάδι, λίγο άσπρο κρασί, αλάτι, πιπέρι, ένα αυγό (για μικρή παρασκευή) και λίγο νερό (ένα φλιτζάνι του καφέ).

Ανακατεύουμε καλά το μίγμα και μετά το σκεπάζουμε με μία πετσέτα και το αφήνουμε για ένα τέταρτο.

Τρίβουμε κίτρινο κολοκύθι και το αφήνουμε δέκα λεπτά για να στραγγίσει. Κατόπιν το στίβουμε με το χέρι.

Παίρνουμε το ταψί και το αλείφουμε με λάδι. Μέσα στο ταψί απλώνουμε τη ζύμη, την οποία με το χέρι την πιέζουμε και την απλώνουμε καλά ως τα άκρα του ταψιού.

Μέσα στο μίγμα του κίτρινου κολοκυθιού ρίχνουμε 250-300 γραμμάρια φέτα. Απλώνουμε το μίγμα της κολοκύθας και της φέτας πάνω από την ζύμη του ταψιού.

Έχουμε ζεστάνει το φούρνο στους 180 βαθμούς, χωρίς αέρα. Λίγο πριν βάλουμε το ταψί στο φούρνο ρίχνουμε γάλα στο ταψί.

Μετά από ένα τέταρτο κατεβάζουμε τη θερμοκρασία του φούρνου στους 165 βαθμούς. Αφήνουμε την πίτα να ψηθεί επί σαράντα πέντε λεπτά.

Τώρα η μπατζίνα είναι έτοιμη για να σερβιριστεί.

Τη συνταγή μας την έδωσε ο μάγειρας κ. Γρηγόρης Λύτρας.

Διαμαντής Σούστας

Λαογραφική-Ιστορική Μελέτη

του Κων. Γ. Παπαδόπουλου

Ο συν. Λυκειάρχης κ. Κωνσταντίνος Γ. Παπαδόπουλος, πρόεδρος του Λαογραφικού – Πολιτιστικού Συλλόγου Ι.Π. Μεσολογγίου, εξέδωσε ένα μικρό βιβλίο, μελέτη, αναφερόμενο στον ελληνοδιδάσκαλο Διαμαντή Σούστα, ο οποίος άφησε ιστορία στο Μεσολόγγι. Σχετικά με το θέμα – που δημοσίευσε και η «Ρουμελιώτικη Εστία» - μίλησε προ καιρού ο συγγραφέας σε εκδήλωση στο Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο Μεσολογγίου. Έτσι τώρα μας δίνει την ομιλία του αυτή, πλουτισμένη με φωτογραφικό υλικό και άλλα στοιχεία, χρήσιμα για τον αναγνώστη.

Όπως γράφει στον πρόλογο του βιβλίου ο αντιπρόεδρος του συλλόγου κ. Θόδωρος Μυλωνάς:

«Ο Διαμαντής Σούστας ήταν δάσκαλος που με την ανθρωπιά του, το πάθος του για την αποστολή του, την απεριόριστη αγάπη για τους μαθητές, με τη διδασκαλία του, τη διαγωγή του, τον ψυχικό και παιδαγωγικό εξοπλισμό, τη συμμετοχή του στα κοινωνικά και παιδαγωγικά δρώμενα του Μεσολογγίου και γενικά την όλη πολιτεία του, άφησε εποχή».

Παρόμοιες εκδόσεις προσφέρουν στη μελέτη της ελληνικής παράδοσης και ιδιαίτερα στην πολιτιστική ιστορία της Ρούμελης, που μας προσφέρει απλόχερα και με πολλή καλή παρουσίαση για τον ελληνοδιδάσκαλο Διαμαντή Σούστα, ο συγγραφέας κ. Κων. Γ. Παπαδόπουλος. Του αξίζουν συγχαρητήρια.

Ο μεσολογγίτης ποιητής Μίλτος Μαλακάσης είχε δάσκαλο τον Δ.Σ., και του έγραψε ορισμένα ποιήματα. Αργότερα οι δύο άντρες συνδέθηκαν με βαθιά φιλία. Παραθέτουμε ένα τετράστιχο του Μίλτου Μαλακάση με τίτλο «Ρομαντισμοί» (από τα «Αντίφωνα») αφιερωμένο στον δάσκαλό του:

Μ΄ άλλα πολλά που επρόδωσα τον ίδιο εμένα, αναπολώ

κάποια αλαφρά μονόξυλα, κάποια αραγμένα πλοία,

κι εσέ, που όταν δε χάνεσαι μ΄ ένα πανάκι απ΄ το γιαλό,

κάθεσ΄ εκεί διαβάζοντας ρομαντικά βιβλία.

Β.Α.Λ.

ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΟΝ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ

Tου πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Δ. Βαστάκη

Η Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων στη σειρά συναφών ιστορικών και λαογραφικών εκδόσεών της κυκλοφόρησε το βιβλίο του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Δημ. Βαστάκη με τίτλο «Ευρυτανικόν Αγιολόγιον», που είναι περιληπτική απόδοση από το ανέκδοτο Ευρυτανικό Συναξάριο του συγγραφέα. Το βιβλίο μας αποκαλύπτει πολλούς νεομάρτυρες και οσιομάρτυρες, που κατάγονται από διάφορες περιοχές της ευρυτανικής γης. Έτσι γνωρίζουμε μια άλλη πλευρά της ιστορίας της Ευρυτανίας, που προστίθεται στο ρουμελιώτικο αγιολόγιο, δεδομένου, ότι ολόκληρη η Ρούμελη είναι βαμμένη με το αίμα νεομαρτύρων και οσίων, που θυσιάστηκαν στην περίοδο της οθωμανικής δουλείας και αναδείχθηκαν ως αθλητές της ορθοδοξίας.

Ο π. Κωνσταντίνος, με ιδιαίτερο ζήλο, συγκέντρωσε στοιχεία για τους νεομάρτυρες και οσιομάρτυρες του Ευρυτανικού Αγιολογίου και η Εταιρεία Ευρυτάνων Επιστημόνων μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε κι εμείς, πλουτίζοντας τις γνώσεις μας. Είναι μία αξιέπαινη προσπάθεια του συγγραφέα και της φιλοπρόοδης εταιρείας.

Εμείς απλώς παραθέτουμε το διασκευασμένο μεγαλυνάριο σχετικό για την περίσταση:

«Χαίροις πολυάριθμε και σεπτή, χορεία Αγίων,

Ευρυτάνων οι αρωγοί, οι τω ζωοδότη πρεσβεύοντες

απαύστως, ρύεσθαι πάσης βλάβης, ημάς εκ θλίψεως».

Βασίλης Δωρικός

Επαμεινώνδας

Σύμφωνα με την γνώμη του Κικέρωνα, ο Επαμεινώνδας ήταν ο μεγαλύτερος άνδρας που είχε αναδείξει η Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Θήβα, το 418 π.Χ. Η οικογένεια του, αν και φτωχή, ήταν πολύ αρχαία και αριστοκρατική και ο πατέρας του Πολυμνήδας ανήκε στους επονομαζόμενους Σπαρτούς, οι οποίοι εθεωρούντο απόγονοι του Κάδμου.

Έλαβε άριστη εκπαίδευση στη μουσική, φωνητική και ενόργανο, όπως επίσης και στον χορό. Εκπαιδεύτηκε επίσης και στην γυμναστική στην οποία επροπονείτο για αντοχή και ευκινησία. Ήταν κάτοχος όλων των αρετών που οι Έλληνες τόσο πολύ εκτιμούσαν. Σπούδασε φιλοσοφία με τον Πυθαγόρειο Λυσία του Τάραντα, ο οποίος είχε έλθει και έμενε στην Θήβα και είχε συχνές φιλοσοφικές συζητήσεις με τον Σιμία της Θήβας και τον Σπήνθαρο από τον Τάραντα, μαθητές και οι δύο του Σωκράτη.

Ήταν επιστήθιος φίλος του Πελοπίδα και η φιλία τους δυνάμωσε ακόμα περισσότερο, όταν σε μία μάχη με τους Αρκάδες, το 385 π.Χ., έσωσε τον Πελοπίδα, ο οποίος είχε δεχθεί επτά θανάσιμα πλήγματα, μετά από σκληρή πάλη, δεχόμενος ο ίδιος πολλά τραύματα και βάζοντας την ζωή του σε μεγάλο κίνδυνο. Λίγο πριν να πέσει από τα πλήγματα και αυτός, ο βασιλιάς της Σπάρτης, Αγεσήπολις, έτρεξε και πέραν από κάθε προσδοκία, έσωσε τις ζωές και των δύο.

Οι διανοητικές του ικανότητες συμβάδιζαν με αυτές της ηθικής.

Θαρραλέος άνδρας, είχε αποστροφή εναντίον κάθε σκληρότητας και άσκοπης αιματοχυσίας. Έτσι όταν κατέλαβε την Σικυωνική πόλη της Φοιβίας, στην οποία είχαν συγκεντρωθεί πολλοί Βοιωτοί φυγάδες, δεν τους σκότωσε, σύμφωνα με τον Θηβαϊκό νόμο, αλλά τους εκχώρησε καινούργια εθνικότητα και τους άφησε ελεύθερους.

Το 367 π.Χ., τέσσερα χρόνια μετά την μεγάλη νίκη του στα Λεύκτρα, οι Θηβαίοι τον διόρισαν να υπηρετήσει ως απλός οπλίτης, σε μία εκστρατεία που έκαναν για να ελευθερώσουν τον Πελοπίδα, ο οποίος είχε αιχμαλωτισθεί από τον τύραννο των Φερών, Αλέξανδρο. Όταν η εκστρατεία βρέθηκε σε μεγάλες δυσκολίες, οι στρατηγοί τον έκαναν αρχηγό του στρατού και ο Επαμεινώνδας, αφού διέσωσε τον στρατό, γύρισε στην Θήβα, όπου και εξελέγη Βοιωτάρχης. Αμέσως επέστρεψε στην Θεσσαλία και απελευθέρωσε τον φίλο του.

Δεν είχε προσωπικές φιλοδοξίες, εκτός από το να υπηρετήσει την πατρίδα του, όσο καλύτερα μπορούσε. Ήταν αδιάφορος στο χρήμα ή στην δόξα και όταν ο άρχων της Θεσσαλίας του πρόσφερε πενήντα τάλαντα, αν και είχε ανάγκη από χρήματα για να χρηματοδοτήσει μία αποστολή στην Θεσσαλία, δεν τα πήρε, για να μη ντροπιάσει την πατρίδα του και τα δανείστηκε από φίλους του.

Όταν ο Αρταξέρξης του πρόσφερε χρήματα για να δεχθεί τις προτάσεις του, ο Επαμεινώνδας αρνήθηκε και είπε στον απεσταλμένο:

"Αν οι προτάσεις του Αρταξέρξη είναι σύμφωνες με τα συμφέροντα της πατρίδας μου, δεν χρειάζονται χρήματα για να τις δεχθώ, αν όμως είναι αντίθετες με το συμφέρον και την τιμή της πατρίδας μου, όλο το χρυσάφι του βασιλείου του δεν θα με πείσει να προδώσω το χρέος μου προς την πατρίδα. Εσένα που προσπάθησες να με δωροδοκήσεις χωρίς να γνωρίζεις τον χαρακτήρα μου, σε συγχωρώ, αλλά πρέπει να φύγεις αμέσως από την πόλη, για να μη διαφθείρεις άλλους".

Σε όλες τις εκστρατείες υπό την αρχηγία του, οι Θηβαίοι δεν λεηλάτησαν εχθρική πόλη, αν και οι σύμμαχοι της το έκαναν. Σε μία μάχη, όταν ένας από τους υπασπιστές του πούλησε έναν αιχμάλωτο για χρήματα, του είπε: "Δος μου πίσω την ασπίδα που κρατάς και φύγε μακριά, τα χέρια σου έχουν μολυνθεί από το χρυσάφι και δεν είναι άξια να την κρατούν και να υπερασπίσουν την πατρίδα".

Στην εκστρατεία εναντίον της Σπάρτης, στην γέφυρα του Ευρώτα, όταν ο Αγησίλαος τον είδε, αναφώνησε με θαυμασμό στον άνθρωπο που ερχόταν να καταστρέψει την πατρίδα του:

"Ω συ άνδρα των μεγάλων έργων".

Αν και μεγάλος στην ηλικία δεν ήταν γνωστός στην Θήβα, ούτε είχε παίξει κανένα ουσιαστικό ρόλο στις υποθέσεις της. Ήταν μετά την επανάσταση εναντίον της Σπάρτης, που η Θήβα του έδωσε διοικητικό ρόλο. Ήταν επίσης ένας από τους πιο εύγλωττους Έλληνες, αν και ο Σπίνθαρος, έλεγε ότι δεν είχε συναντήσει κανένα άνθρωπο που γνώριζε τόσα πολλά και μιλούσε τόσο λίγο.

Σκοτώθηκε στην μάχη της Μαντινείας, το 362 π.Χ. Ο Διόδωρος αναφέρει ότι, όταν οι Θηβαίοι βρήκαν σθεναρή αντίσταση από τους Σπαρτιάτες, ο Επαμεινώνδας πήγε στην πρώτη γραμμή για να τους εμψυχώσει. Πρώτα έριξε το δόρυ του και σκότωσε τον Σπαρτιάτη διοικητή και μετά με το ξίφος του σκότωσε αρκετούς οπλίτες. Οι κινήσεις του όμως παρακολουθούνταν από τον εχθρό, οι οποίοι έριξαν πληθώρα από βέλη πάνω του. Ο Επαμεινώνδας τα απέφυγε με την ασπίδα και γρήγορες κινήσεις, αλλά ορισμένα τον χτύπησαν και όταν αυτό συνέβαινε, τα έβγαζε και συνέχισε να πολεμά, μέχρις ότου ένα δόρυ ριγμένο με μεγάλη δύναμη διαπέρασε το στήθος του.

Λέγεται ότι πριν πεθάνει και με το δόρυ στο στήθος, περίμενε την έκβαση της μάχης και όταν του είπαν ότι οι Θηβαίοι νίκησαν ρώτησε αν ορισμένοι από τους στρατηγούς ήταν ζωντανοί. Όταν του απάντησαν αρνητικά, τους είπε να κάνουν ειρήνη. Όλος ο λόφος στον οποίο τον είχαν εναποθέσει ήταν γεμάτος από στρατό και όταν έδωσε την διαταγή να του βγάλουν το δόρυ να πεθάνει, κάποιος του είπε: "πεθαίνεις Επαμεινώνδα χωρίς να αφήσεις παιδιά", αυτός απήντησε: "Μα τον Δία, αυτό δεν είναι αλήθεια. Αφήνω δύο αθάνατες θυγατέρες, την νίκη στα Λεύκτρα και την νίκη στην Μαντινεία".

Τα τελευταία του λόγια ήταν "Έζησα αρκετά" και μετά "γιατί πεθαίνω ανίκητος".

Ετάφηκε στο πεδίο της μάχης και στον τάφο του έβαλαν στήλη, πάνω στην οποία τοποθέτησαν ασπίδα που απεικόνιζε τον δράκοντα, το έμβλημα των Σπαρτών.

Η μάχη στα Λεύκτρα 371 π.X.

Ο Ιερός Λόχος, 300 άνδρες τον αριθμό, αποτελείτο από τους πιο εξέχοντες νέους στα αθλητικά και ειδικά στην πάλη. Ήταν όλοι από αριστοκρατικές οικογένειες και ήταν διαλεγμένοι σε ζευγάρια επιστήθιων φίλων, για να κρατούν τις γραμμές του Λόχου αδιάσπαστες. Ήταν συνεχώς κάτω από εντατική εκπαίδευση και μονίμως υπό τα όπλα, με δημόσια δαπάνη.

Το 371 π.Χ., στην πεδιάδα της Λεύκτρας, οι Σπαρτιάτες νικήθηκαν ξανά από τον Θηβαϊκό Ιερό Λόχο, αυτήν την φορά όμως υπό την αρχηγία του Επαμεινώνδα.

Αν και οι Θηβαϊκές δυνάμεις ήταν λιγότερες ξανά από τις Λακεδαιμόνιες, ο Επαμεινώνδας με ιδιοφυή τακτική και με την βοήθεια των πολύ καλά εκπαιδευμένων ανδρών του Ιερού Λόχου, νίκησε σε πλήρη μάχη τώρα τον αήττητο Σπαρτιατικό στρατό. Σύνταξε τους καλύτερους άνδρες του στρατού του, πενήντα άνδρες σε βάθος, απέναντι στην δεξιά πτέρυγα του αντιπάλου, την οποία κατείχαν οι Σπαρτιάτες και οι οποίοι είχαν μόνο δώδεκα άνδρες βάθος, αφήνοντας το κέντρο και την αριστερά πτέρυγα ασθενή και έδωσε διαταγή να παραμείνουν για λίγο άπρακτοι. Η μάχη ξεκίνησε με την εμπλοκή του Σπαρτιατικού και Θηβαϊκού ιππικού η οποία τελείωσε γρήγορα με την ήττα των Σπαρτιατών. Αμέσως μετά ο Πελοπίδας, επικεφαλής του Ιερού Λόχου, έπεσε επάνω στους Σπαρτιάτες με ακαταμάχητη δύναμη, αλλά οι Σπαρτιάτες αντιστάθηκαν γενναία και στην αρχή ίσως να υπερτερούσαν. Όταν όμως οι αρχηγοί των Σπαρτιατών έπεσαν, τότε οι Σπαρτιατικές γραμμές πιέστηκαν και έσπασαν παρασύροντας τον υπόλοιπο στρατό που επέστρεψε στον καταυλισμό. Ο βασιλιάς Κλεόμβροτος της Σπάρτης και πολλοί από τους αξιωματικούς σκοτώθηκαν. Ο υπόλοιπος στρατός δεν ενεπλάκη σε σοβαρή μάχη. Από τους 700 Σπαρτιάτες που έλαβαν μέρος στην μάχη, μόνο 300 επέζησαν. Ολόκληρη η Ελλάδα αιφνιδιάστηκε από το γεγονός, καταλαβαίνοντας ότι μία καινούργια δύναμη είχε ανέλθει. Στο Άργος, έγινε επανάσταση και ο λαός σκότωσε πολλούς από τους φίλο Σπαρτιάτες ολιγαρχικούς.

Μετά την μάχη οι Θηβαίοι έστειλαν απεσταλμένους στην Αθήνα για να ανακοινώσουν την νίκη κατά των Σπαρτιατών, αλλά οι Αθηναίοι δεν έμειναν καθόλου ευχαριστημένοι με την εξέλιξη των πραγμάτων γιατί τώρα είχαν μία καινούργια υπερδύναμη μερικά χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα. Επίσης έστειλαν αγγελιοφόρο και στον Ιάσονα των Φερών στην Θεσσαλία. Ο Ιάσων όταν άκουσε τα νέα απήντησε ότι θα έλθει γρήγορα στην Θήβα με τριήρεις, αλλά αντίθετα με μεγάλη ταχύτητα και περνώντας ανάμεσα από εχθρικές περιοχές έφθασε στην Βοιωτία. Εκεί οι Θηβαίοι αρχηγοί πρότειναν να επιτεθούν στους στρατοπεδευμένους Σπαρτιάτες και τους συμμάχους τους. Ο Ιάσων και Επαμεινώνδας αρνήθηκαν και κατάφεραν να τους πείσουν να τους αφήσουν να φύγουν και έτσι οι Σπαρτιάτες σώθηκαν από μεγαλύτερη καταστροφή οι οποίοι πράγματι έφυγαν σύντομα και συναντήθηκαν στα Αιγόσθενα με τον Αρχίδαμο, ο οποίος ερχόταν για να τους βοηθήσει. Από εκεί επέστρεψαν στην Σπάρτη.

Με την μάχη της Λεύκτρας, η ηγεμονία της Ελλάδος πέρασε από την Σπάρτη στη Θήβα, αλλά για το μικρό χρονικό διάστημα, των δέκα χρόνων. Η ηγεμονία αυτή δεν επέφερε κανένα καλό όμως αποτέλεσμα και όπως αυτή της Σπάρτης έβλαψε την Ελλάδα πολύ. Η Θήβα δεν είχε πεπειραμένους άνδρες, ούτε η οικονομία της μπορούσε να το αντέξει αυτό. Απέτυχε, το ίδιο όπως και η Σπάρτη, να ενώσει τις Ελληνικές πόλεις και να σταματήσει τον αλληλοσπαραγμό μεταξύ τους. Έγιναν αναταραχές σε όλη την Πελοπόννησο. Οι κάτοικοι της Μαντινείας στην Αρκαδία, η οποία είχε χωρισθεί σε αρκετά χωριά, κατέλαβαν την πρωτεύουσα και έφτιαξαν καινούργια τείχη. Στην Τεγέα της Αρκαδίας, οι κάτοικοι σχημάτισαν την Αρκαδική ομοσπονδία. Σε δύο χρόνια μέσα, μία πανίσχυρη ομοσπονδία δημιουργήθηκε, η οποία περιελάμβανε εκτός των παλαιών συμμάχων και την Φωκίδα, Λοκρίδα, Αιτωλία και Εύβοια. Μετά την μάχη στα Λεύκτρα, οι Θηβαίοι έκαναν πάλι ειρήνη με την Αθήνα και ήθελαν να καταστρέψουν τον Ορχομενό επειδή ήταν σύμμαχοι των Σπαρτιατών. Η πόλη όμως σώθηκε χάρη στην μεγάλη προσπάθεια του Επαμεινώνδα, αλλά όχι για πολύ. Μερικά χρόνια αργότερα, όταν ο Επαμεινώνδας βρισκόταν με αποστολή στο Βυζάντιο, η πόλη καταστράφηκε και όλοι οι άνδρες εκτελέσθηκαν και οι υπόλοιποι πουλήθηκαν ως σκλάβοι. Αυτό ήταν ένα άλλο μεγάλο πολιτικό σφάλμα της Θήβας.

Πελοπίδας

Ο Πελοπίδας γεννήθηκε στην Θήβα, γύρω στο 410 π.Χ. Ο πατέρας του, Ιπποκλής, ανήκε στους πολύ λίγους στον αριθμό, πλουσίους αριστοκράτες της Θήβας. Στα νεανικά του χρόνια κληρονόμησε από τον πατέρα του μία μεγάλη περιουσία, την οποία χρησιμοποίησε για το καλό της πατρίδας του.

Δεν γνωρίζουμε αν ο φίλος του Επαμεινώνδας έπαιξε ρόλο σ΄ αυτό, αλλά χωρίς να εξανεμίσει την κληρονομιά του βοήθησε άλλους όταν είχαν ανάγκη, ξοδεύοντας για τον εαυτό του όχι περισσότερα από ένα συνηθισμένο άνθρωπο.

Όταν οι φίλοι του είδαν, ότι έδωσε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του για να βοηθήσει τους φτωχούς της Θήβας, του είπαν να σταματήσει, διαφορετικά θα καταντούσε σαν κι' αυτούς. Εκείνη την στιγμή ένας πολύ φτωχός, ονομαζόμενος Νικόδημος, πέρασε και ο Πελοπίδας δείχνοντας τον, τους είπε: "Τα χρήματα χρειάζονται στους τυφλούς και κουτσούς σαν τον Νικόδημο, που δεν μπορεί να δουλέψει και όχι σ' εμένα".

Συνήθιζε να λέει ότι τα χρήματα μόνο με την αρετή είναι χρήσιμα. Σε μία άλλη περίπτωση παρατήρησε: "Θα ντρεπόμουνα να ξοδεύω περισσότερα χρήματα από ένα φτωχό Θηβαίο".

Ήταν επιστήθιος φίλος του Επαμεινώνδα, ο οποίος ήταν μεγαλύτερος του, από τα νεανικά του χρόνια, αλλά η φιλία τους δυνάμωσε μετά από μία μάχη εναντίον των Αρκάδων, το 385 π.Χ., όταν πληγωμένος με επτά τραύματα έπεσε στο έδαφος. Ο Επαμεινώνδας όρμησε να σώσει τον φίλο του, δεχόμενος και ο ίδιος πολλά πλήγματα, από δόρυ στο στήθος και από ξίφος στο χέρι. Λίγο πριν να πέσει από τα χτυπήματα κι αυτός, ο βασιλιάς της Σπάρτης, Αγεσήπολις, έτρεξε και πέραν από κάθε προσδοκία, έσωσε τις ζωές και των δύο.

Ήταν σαν τον Επαμεινώνδα αδιάφορος στο χρήμα και την δόξα.

Το 379 π.Χ., ήταν ένας από τους πρωτεργάτες που αγωνίστηκε για την ελευθερία της Θήβας, η οποία βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Σπάρτης. Μετά την απελευθέρωση των Θηβών εκλέχθηκε βοιωτάρχης των Θηβών και αρχηγός του Ιερού Λόχου, με τον οποίο νίκησε τους Σπαρτιάτες για πρώτη φορά στα Τέγυρα, αν και ο στρατός του ήταν ο μισός από των Λακεδαιμονίων.

Ο Πελοπίδας αγαπούσε την πατρίδα του, Θήβα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και δεν έπαιρνε προφυλάξεις για τον εαυτό του στις μάχες. Σε μία αποστολή, η γυναίκα του με δάκρυα στα μάτια, ξέροντας τον ορμητικό χαρακτήρα του, του ζήτησε να προσέχει τον εαυτόν του. Ο Πελοπίδας της απήντησε: "υποχρέωση του ηγέτη είναι να διαφυλάσσει τις ζωές των άλλων, όχι την δική του".

Το 371 π.Χ., διακρίθηκε ξανά στην μάχη της Λεύκτρας, όταν ηγούμενος του Ιερού Λόχου, κατατρόπωσε τους Σπαρτιάτες.

Ο Πελοπίδας έδειξε επίσης διπλωματικές ικανότητες, όταν επικεφαλής αποστολής πήγε στην Περσία, να επιτύχει ανάμεσα σε άλλα την ανάδειξη της Θήβας, σε ηγεμόνα της Ελλάδος. (Η Περσία είχε γίνει μεσολαβητής των Ελληνικών πόλεων, μετά την ειρήνη του Ανταλκίδα). Ο Πελοπίδας πέτυχε στην αποστολή του και η Μεσσήνη και η Αμφίπολη ανακηρύχθηκαν ανεξάρτητες και η Θήβα, ο ηγεμών της Ελλάδος.

Σε μία αποστολή στην Θεσσαλία, συνελήφθη από τον Αλέξανδρο, τύραννο των Φερών, αλλά αφέθηκε ελεύθερος μετά από δύο εκστρατείες των Θηβαίων.

Δείχνοντας τέλεια αδιαφορία για την ζωή του, σκοτώθηκε το 364 π.Χ. στην μάχη που έγινε στους Κυνός Κεφαλαί και στην οποία νίκησε τον Αλέξανδρο, τύραννο των Φερών.

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ

Μία ενδιαφέρουσα εκδήλωση αφιερωμένη στην Κίνα, με αφορμή ένα ταξίδι που έκαναν οι φιλόλογοι Ευτέρπη και Αφροδίτη Μιχαήλ, πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών. Εκτός από την εισήγηση που έκαναν οι δύο καθηγήτριες, παρουσιάστηκαν φωτογραφίες και χειροτεχνήματα της Κίνας, ενώ η ομιλία ήταν πλαισιωμένη με προβολή φωτεινών διαφανειών. Στην εκδήλωση παραβρεθήκανε πολλά μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΠΚΡ, όπως ο πρόεδρος κ. Βασ. Κόκκινος, επ. πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο αντιπρόεδρος καθηγητής κ. Π. Τούτουζας, ο γενικός γραμματέας κ. Ευθ. Παπανικολάου, γεωπόνος-εδαφολόγος, ο ταμίας κ. Κ. Αβράμπος, επιχειρηματίας, ο έφορος δημοσίων σχέσεων δημοσιογράφος-συγγραφέας κ. Β.Α. Λαμπρόπουλος, τα μέλη κ.κ. Αθ. Γκόλτσης, αρεοπαγίτης, Ηλ. Παπανδρέου, αρχιτέκτων, Αθ. Καλοζούμης, μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος, Ελένη Μπαρλή, βοηθός χειρουργού οδοντιάτρου, και Παναγιώτα Τσιλιγιάνη, διακοσμήτρια πλοίων.

* Στη φωτογραφία ο πρόεδρος του ΠΚΡ κ. Βασ. Κόκκινος και οι δύο ομιλήτριες κες Ευτέρπη και Αφροδίτη Μιχαήλ στην έναρξη της εκδηλώσεως.

Οι τάφοι του Βουκατίου

Συλλογή ποιημάτων

του Γεωργίου Παντ. Αναγνωστόπουλου

Ο λογοτέχνης Γιώργος Αναγνωστόπουλος, πρόεδρος της Ένωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών, μας έδωσε την όγδοη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Οι τάφοι του Βουκατίου». Όπου Βουκάτιον είναι το αρχαίο όνομα της ιδιαιτέρας του πατρίδας, της Παραβόλας Αιτωλοακαρνανίας. Το ποιητικό και το πεζό του έργο δεν μας είναι άγνωστα, γιατί ο συγγραφέας γράφει σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, απ΄ όπου πληροφορούμαστε τη λογοτεχνική του προσφορά. Έτσι η νέα του ποιητική συλλογή, που εκδόθηκε με επιδότηση του Δήμου Παραβόλας, δεν μας ξάφνιασε, γιατί γνωρίζουμε το έργο του και την τεχνοτροπία του. Ο Γ.Α. είναι επηρεασμένος από την ιστορία της Ελλάδος και ιδιαίτερα της περιοχής που έζησε και μεγάλωσε, ώσπου να έρθει στην Αθήνα για σπουδές στη Νομική και κατόπιν να γίνει δικηγόρος. Είναι επηρεασμένος, λοιπόν, από την ιστορία και από την ελληνική φιλοσοφία, αλλά κάθε τόσο μας δίνει και ευαίσθητα ποιήματα νατουραλιστικά, ρομαντικά και ερωτικά.

Δείγμα ενός ερωτικού ποιήματος από την τωρινή συλλογή του: Την είδα και θυμήθηκα:/Κάποιον αόριστον καιρόν την είχα αγαπήσει./Άγνωστον όμως πού και πότε./Τώρα που το μνήμα της κοιτώ/-τις οίδε αν ήταν τυχερή ή όχι-/πέρα από τα όρια της ζωής την συναντώ/στου μύθου τα τοπία να παίζομε μαζί/ερωτικά παιχνίδια./Προφανώς προϋπήρχε στο μυαλό μου.

Ορισμένα από τα ποιήματά του διακατέχονται από την ανησυχία ενός προβληματισμού για το επέκεινα. Ο θάνατος, η σχέση των ανθρώπων με το περιβάλλον και την παράδοση δίνουν ένα φαινομενικό πεσιμιστικό λογοτεχνικό προϊόν, αλλά στο βάθος είναι ένας φιλοσοφικός σκεπτικισμός και μία ανίχνευση ψυχής, που την καταγράφει πολύ ωραία ο ποιητής.

Β.Α.Λ.